آی آدمها...[

آی آدم ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید! یک نفر در آب دارد می سپارد جان.یک نفر دارد که دست و پای دایم می زندروی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید.آن زمان که مست هستید از خیال دست یاییدن به دشمنآن زمان که پیش خود بی هوده پنداریدکه گرفت استید دست ناتوانی راتا توانایی بهتر را پدید آرید.آن زمانی که تنگ می بندیدبر کمر هاتان کمر بنددر چه هنگامی بگویم من؟یک نفر در آب دارد می کند بی هوده جان، قربان!آی آدم ها که بر ساحل بساط دلگشا دارید!نان به سفره، جامه تان بر تن؛یک نفر در آب می خواند شما را.موج سنگین را به دست خسته می کوبدباز می دارد دهان با چشم از وحشت دریدهسایه هاتان را ز راه دور دیده.آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابی اش افزونمی کند زین آب، بیرونگاه سر، گه پاآی آدم ها!